door Leonie Nuijen | jul 18, 2024 | Het rouwproces na babyverlies, professional
Mijn lijf moet herstellen van de bevalling maar ik wil niet tussen blije moeders zitten
Ik ben bevallen. Maar mijn buik is nog dik. Ik heb geen conditie en heb moeite met het ophouden van mijn plas. Ik ben bevallen maar heb een lege wieg.
Ik sta voor de spiegel en huil. Ik had mij opgegeven voor een Moederfit cursus. Het vervolg op ZwangerFit. Samen met moeders uit mijn groep zouden we weer ‘back in shape’ komen. Voor ons geen uitgezakt en lusteloos lijf. We zijn allemaal moeder geworden. Zij mogen hun kind zien opgroeien. Ik niet.
De zwangerschap en de bevalling hebben hun sporen nagelaten. Ik ben moe, futloos en de minste inspanning kost mij energie. Ik zou er goed aan doen om een cursus te volgen. Maar ik wil niet onder ‘blije mamma’s’ zijn. Ik kan het niet aan.
En toch voel ik aan alles dat mijn lijf moet herstellen.
Ik zoek naar een cursus mammafit voor moeders die hun baby zijn verloren
Ik open mijn laptop en speur het internet af op zoek naar een geschikte cursus. Een cursus of training voor pas bevallen moeders. Maar dan wel voor moeders zoals ik. Van wie het baby’tje is overleden.
Ik zoek mij suf maar vind niks.
Ik kan mij niet voorstellen dat ik de enige mamma ben die haar baby’tje is verloren. Maar waar ik ook op zoek. Welke zoekterm ik ook intyp, het resultaat is nul.
Ten einde raad vraag ik mijn trainster van de ZwangerFit cursus of zij weet waar ik terecht kan. Helaas weet zij ook niks. Omdat ze snapt dat ik niet tussen blije mamma’s wil trainen, biedt ze aan om mij een-op-een te trainen.
Na de bevalling cursussen voor moeders die te maken hebben gehad met verlies in de zwangerschap of rondom de bevalling zijn niet te vinden
Ik blijk niet de enige moeder.
Tijdens de interviews voor de #Kennisbank #Kindverlies en ook tijdens sessies in mijn praktijk kreeg ik regelmatig te horen dat zij een specifieke cursus hebben gemist.
Ook ontbreekt het aan zwangerschapscursussen voor moeders die opnieuw zwanger zijn na verlies van hun baby
Ze missen niet alleen een moederfit cursus. Ze missen ook een zwangerschapscursus voor moeders die opnieuw zwanger zijn na het verlies van hun baby.
De vraag is natuurlijk of er inderdaad geen cursussen zijn. Het internet is zo immens groot. Ouders die hun baby zijn verloren hebben wel iets anders aan hun hoofd dan het internet afspeuren.
Rouwen is een mentaal, fysiek en psychosociaal proces
Helaas is rouwen niet alleen een mentaal proces. Rouwen is ook een fysiek en een psychosociaal proces. Het verlies van je baby is een bio-psycho-sociale ervaring (Otto, 2016) die invloed heeft op alle facetten van je leven:
- je relaties;
- je fysieke en mentale gezondheid;
- je welzijn;
- je functioneren.
Deze facetten hangen nauw met elkaar samen en beïnvloeden en/ of versterken elkaar (Otto, 2016). Op al deze facetten zul je moeten herstellen. En omdat deze facetten elkaar kunnen versterken of beïnvloeden zul je merken dat herstel op het ene gebied een positief effect heeft op een ander gebied. Wanneer je sport, train je lichaam en geest. Wanneer je slaapt, rust je lichaam en geest.
Een zwangerschap en bevalling hebben een grote impact op iemands leven. En helemaal als je je kindje verliest
Een zwangerschap en een bevalling hebben al een grote impact op het lichaam en geest van de vrouw. Maar wat als je dan ook nog je baby verliest?
Waar heb je het allemaal voor gedaan? Waarom zoveel pijn ervaren om met lege handen naar huis te gaan?
Een moeder die haar baby verliest moet niet alleen lichamelijk en geestelijk herstellen van de zwangerschap en bevalling. Zij moet ook herstellen van het verlies
Als moeder van een overleden baby moet je naast lichamelijk en geestelijk herstellen van de zwangerschap en bevalling ook nog eens rouwen.
Rouwbegeleiding moet zich niet beperken tot psycholoog-sociale en/ of geestelijke begeleiding
Eigenlijk zou het dus niet meer dan logisch zijn dat er naast psychosociale en/ of psychologische nazorg ook fysieke nazorg is. Speciaal voor pas bevallen moeders die hun baby zijn verloren tijdens de zwangerschap of rondom de bevalling.
Geef jij zwangerschapscursussen en/ of na de bevallingcursussen?
Als jij, als therapeut of trainer dit leest en denkt: Ik geef al jaren deze trainingen. Of als jij na het lezen van dit bericht op het idee bent gekomen om aan deze specifieke groep moeders trainingen te geven? Neem dan contact met mij op.
Als rouwcoach en als initiatiefneemster voor de #Kennisbank #Kindverlies, heb ik tot doel de impact van het verlies van een kindje te beperken. En ouders waar nodig te ondersteunen tijdens het rouwproces na het verlies van hun baby.
Ouders met de juiste hulpverleners in verbinding brengen zodat de zorg krijgen die ze nodig hebben
Daar waar ik zelf de expertise en vaardigheden mis om ouders die hulp en zorg te bieden waar zij in hun rouwproces behoefte aan hebben, breng ik ze graag in verbinding met degene die hen wel op dit gebied kan helpen.
door Leonie Nuijen | jun 13, 2024 | babyverlies en de kraamweek, Het rouwproces na babyverlies, professional
Mijn lijf snapt er niets van
Mijn borsten doen zeer. Ze zijn rood en heel groot. Het zit vol moedermelk. Het doet pijn. Het brandt. Ik voel de tranen opkomen. Weet mij geen raad, behalve dat ik zoek naar verlichting.
Mijn emoties zitten hoog. Ik kan alleen maar huilen
Ik huil. Mijn man komt de slaapkamer binnen. Ziet mijn grote rode borsten. En ziet mijn met tranen bedekte gezicht. Hij schrikt en vraagt wat hij moet doen. “Ik weet het niet zeg ik. Het doet enorm pijn en ik begin hartverscheurend te huilen.”
Ik ben bevallen. En mijn lijf doet wat het moet doen. Het zorgt ervoor dat ik mijn kind kan voeden. Maar er is geen kind om te voeden. Onze dochter is stil geboren.
Er is geen kraamverzorgende. Daar had ik volgens het ziekenhuis geen recht op.
Ik wil de dat de melkproductie stopt maar weet niet hoe
Mijn borsten worden steeds groter. Ze willen geleegd worden maar ik heb geen idee hoe. “Er zijn van die pads”, zeg ik tegen mijn man. “Van die pads tegen melklekken.”.
“Waar haal ik die?”, vraagt hij? “Bij het Kruidvat”, antwoord ik. En weg is hij. Omdat de pijn ondragelijk wordt bel ik de verloskundige praktijk. Ik krijg te horen dat ik niet meer onder hun verantwoordelijkheid val omdat ik ben doorverwezen naar het ziekenhuis.
Ik begin heel hard te huilen. Dan hoor ik de verloskundige tegen mij zeggen: “Ik hoor net van de assistente dat je bent bevallen en dat je heel erg veel pijn in je borsten hebt”. Kun je mij vertellen wat er precies aan de hand is?”.
Na ongeveer 20 weken zwangerschap, gaan borsten melk maken
Met hotten en stoten vertel ik over mijn gezwollen en pijnlijke borsten. En vertel ik dat er melk uit mijn tepels lekt. “Met deze termijn?”, hoor ik haar verbaasd reageren. “Dit heb ik nog nooit mee gemaakt. Jeetje, wat een ontzettende pech heb je. Dat je ook dit nog moet doormaken.” Ze vervolgt haar verhaal en zegt: ”Je valt inderdaad officieel niet meer onder onze verantwoordelijkheid. Eigenlijk moet ik je doorverwijzen naar het ziekenhuis. Maar wil je wel advies geven wat je kunt doen.” “Dank je wel”, antwoord ik haar.
Pijnstillers en een strakke bh om de stuwing te verminderen
“Koop een strakke bh of knoop een sjaal strak op je borsten. Dan zal de melkproductie afnemen. Tegen de pijn kun je een pijnstiller nemen. Sterkte en succes ermee.” En ze hangt op.
Ook bij mijn man zitten de emoties hoog
Inmiddels is mijn man thuis gekomen met de pads. Hij vertelt hoe vreselijk het was. Hij kon de pads niet vinden. Moest iemand aanspreken. Ze feliciteerde hem en vroeg wat het was geworden. Hierop was hij in huilen uitgebarsten.
Ik vertel hem dat ik de verloskundige heb gesproken en dat ik een strakke bh nodig heb. Hij kijkt mij aan en zegt: “Het gaat wel weer. Ik ga wel even naar de winkel’.
Het overkomt mij nog een keer
Een jaar later overlijdt mijn zoon na de geboorte. En weer komt mijn borstvoeding op gang. Gelukkig worden we deze week wel bijgestaan door een kraamverzorgende. Als ze de tweede dag binnenkomt, ziet ze direct wat er aan de hand is.
De kraamverzorgende weet precies hoe ze pijn kan stillen en de melkproductie kan stoppen
Ze komt bij mij zitten en zegt: ach lief, wat is de wereld wreed. Ik ga je helpen. Ik loop even naar de winkel voor een witte kool. Niet veel later is ze terug. Ze vraagt waar mijn bh’s zijn. Ze scheurt de bladeren van de kool en legt ze op mijn pijnlijke en gezwollen borsten. Daarna helpt ze mij in mijn normale bh. Ze legt haar hand op mijn knie en zegt. “Helaas maakt de natuur soms fouten. Begrijpt het niet dat baby’s soms overlijden”.
Dan vraagt ze: “Neemt de pijn in je borsten al wat af?” Ik knik bevestigend. En vraag haar hoe dit komt. De vorige keer nam ik steeds een pijnstiller. En probeerde ik mijn borsten te koelen met koude pads. Maar dat hielp niet zo goed als dit.
Ze vertelt dat dit komt door het stofje in de witte kool. Door het te scheuren komt dit stofje vrij en dat verlicht de pijn.
De witte kool en de begeleiding van de kraamverzorgende doen hun werk. De stuwing en pijn nemen af
Na een paar dagen neemt de zwelling en de pijn af. En niet alleen in mijn borst. De pijn van het verlies is met het afnemen van de stuwing kleiner geworden. Ik word iets minder geconfronteerd met het kraamvrouw zijn. Ik ben kraamvrouw maar moeder met lege handen.
De geboorte van je (stil geboren) baby geeft het startsignaal voor het aanmaken van moedermelk
Wanneer je je kindje verliest in de zwangerschap of rond de bevalling, bestaat de kans dat de melkproductie op gang komt. Dit is een natuurlijk en gezonde reactie van het lichaam. Alleen houdt het lichaam helaas geen rekening met de pijn van het verlies.
De stuwing van mijn borsten, het lekken van moedermelk maakte het verlies nog ondragelijker voor mij. Het confronteerde mij nog meer met het verlies van mijn kind.
Voorlichting over melkproductie na verliesgeboorte is noodzakelijk
Niemand, van de zorgverleners in het ziekenhuis, hadden mij en mijn man, na de geboorte van onze dochter, erop gewezen dat de melkproductie op gang zou kunnen komen. Hadden ons niet verteld wat we zouden kunnen doen om de stuwing en de pijn te verlichten.
Het had ons heel veel extra lichamelijke en geestelijke pijn gescheeld als mijn man en ik hierover waren geïnformeerd.
Het is inmiddels tien jaar geleden. En inmiddels is er al veel veranderd. En zijn er nu diverse folders en sites met informatie. In mijn ogen een goede ontwikkeling.
door Leonie Nuijen | mrt 26, 2024 | Babyverlies en de omgeving, professional
12 maart gaf ik, op uitnodiging van Martijn Oudijk, een interactieve lezing aan gynaecologen (in opleiding) en verloskundigen (in opleiding) van het Amsterdam UMC.
Toen ik gevraagd werd, zei ik ja voordat ik echt over de vraag had nagedacht. Mijn drive om zwangerschapsverlies (nog) meer bespreekbaar te maken en de zorg aan ouders (nog) beter te maken, zorgde ervoor dat ik al bevestigend had geantwoord voordat ik echt besefte wat mij eigenlijk werd gevraagd.
Mijn kennis delen zodat iedereen weet hoe ze ouders die te maken hebben met zwangerschapsverlies, kunnen steunen
Ik voel totaal geen schroom om over zwangerschap- en/ of babyverlies en de gevolgen ervan te praten. En voel ook geen schroom om te vertellen hoe je ouders, en ook hun naasten, kunt steunen tijdens hun rouwproces. Ik heb ideeën te over hoe we als samenleving het leed voor ouders die een kind verliezen kunnen beperken.
Steeds meer gynaecologen en verloskundigen zien psychosociale zorg als onderdeel van hun takenpakket
Maar toen ik besefte welke kans mij werd geboden, kreeg ik toch wel een beetje last van plankenkoorts. Wat achteraf nergens voor nodig bleek. Ik werd ontvangen door gepassioneerde professionals die nog betere patiëntenzorg willen bieden. En graag mijn mening en expertise wilden horen. Zodat zij dit kunnen toepassen in hun praktijk.
Op een interactieve manier bespraken we thema’s waar artsen en verloskundigen mee te maken krijgen bij zwangerschapsverlies. En bespraken we hoe zij hiermee om kunnen gaan.
Het is niet altijd makkelijk om de juiste woorden te kiezen of de juiste toon te slaan
Tijdens de lezing werd duidelijk hoe lastig het soms is om de ‘juiste woorden’ en/of de ‘juiste toon’ te slaan. Ieder mens rouwt op zijn of haar eigen manier. Behoeftes en verwachtingen verschillen. Ook heeft ieder mens zijn of haar eigen associatie met woorden. Wat voor de een kwetsend kan voelen, hoeft voor een ander niet zo te zijn.
Ouders willen zich gehoord en gezien voelen
Ondanks deze verschillen, willen ouders zich vooral gezien en gehoord en erkend voelen. Ouders willen het gevoel hebben dat men begrip heeft voor hun verdriet. Ouders willen erkenning voor hun verlies. En dat is makkelijker dan je denkt:
- Feliciteer de ouders met hun baby en condoleer ze met het verlies. Besef dat ouders naast intens verdrietig ook trots zijn. Door hen te feliciteren erken je hun kindje. Door hen te condoleren erken je het verlies en het verdriet.
- Door het verlies zijn ouders (nog) niet in staat om concreet aan te geven wat zij nodig hebben, vragen te stellen etc. Help ouders door concrete vragen te stellen. Vraag bijvoorbeeld niet “Hoe gaat het? “ Maar vraag “Hoe gaat het vandaag?” Vraag bijvoorbeeld niet “Hoe is de afgelopen tijd gegaan?” maar vraag “Wat doe je om de dagen door te komen? Wat zijn moeilijke momenten?”
- Nodig ouders uit om te praten door aan te sluiten bij hun emoties. Herhaal de woorden die ouders zeggen.
- Luister naar de ouders en geef geen raad of advies. Ouders een zwangerschapsverlies doormaken, willen zich gehoord voelen. Willen erkenning van hun verdriet. En daar hoort advies of uitleg (nog) niet bij. (Keirse, 2020). Hoe goed ook bedoeld is. Gebruik de kracht van stilte. Luisteren alleen is (echt) voldoende.
- Probeer schuldgevoelens niet weg te nemen door argumenten aan te dragen die deze schuldgevoelens weerleggen. Laat de ouders erover praten. Steeds weer opnieuw. Ouders weten verstandelijk echt wel dat ze geen schuld hebben aan de dood van hun baby. Maar dat neemt het schuldgevoel niet weg. Je helpt ouders van het schuldgevoel af, door hen erover te laten praten. Ze (steeds opnieuw) de ruimte geven om hun schuldgevoelens te uiten. (Keirse, 2020).
- Wees je ervan bewust dat je zelf ook overmand kan worden door emoties. En dat het niet erg is om dit te laten zien. Ouders zullen zich gezien en gehoord voelen als ze merken dat er sprake is van professionele nabijheid.
- Besef dat informatie, hoe nuttig ook, niet (altijd) binnenkomt. Plan een nieuwe afspraak om alles nog eens te bespreken.
Ik deel graag mijn kennis met jou
Ben jij verloskundige, verpleegkundige, kraamverzorgende, arts of gynaecoloog? En wil je ouders die een zwangerschapsverlies doormaken nog beter kunnen begeleiden? Ik deel graag mijn kennis met jou.
Neem vrijblijvend contact met mij op voor een “Telefonisch Verkengesprek”. Zodat we samen kunnen bekijken wat jij nodig hebt om jouw cliënten – ouders die te maken hebben met zwangerschapsverlies – nog beter te kunnen bijstaan.
Een afspraak plan je heel makkelijk hier
Samen werken aan nog betere zorg voor ouders die te maken hebben met zwangerschapsverlies.
