door Leonie Nuijen | mei 29, 2023 | Het rouwproces na babyverlies
Toen onze dochter overleed werd ons verteld dat we geen recht hadden op kraamzorg. De duur van de zwangerschap was daarvoor te kort geweest. Omdat ik kraamzorg associeerde met ‘blijdschap en een roze wolk’ vond ik het helemaal niet erg dat ik hier geen recht op had.
De verloskundige stelde voor dat zij de kraamzorg zou afbellen. Dan hoefde wij dat niet zelf te doen. Het was al pijnlijk genoeg dat wij onze dochter waren verloren. Mijn man en ik konden haar wel zoenen. Dat ze zo met ons meedacht.
Helaas konden wij toen niet bedenken hoe belangrijk het werk en deskundigheid van de kraamverzorgende is.
Door de complicaties die ik had na de geboorte van onze dochter, werd pijnlijk duidelijk hoe belangrijk de taak van de kraamverzorgende is
Door het plotselinge overlijden van Madelon in mijn buik, waren we totaal in de war. In korte tijd moesten mijn man en ik allerlei zaken regelen waar we totaal niet op waren voorbereid. Toen ons werd gezegd dat we geen recht hadden op kraamzorg namen wij dan ook voor waar aan. Helaas bleek dit niet waar. We hadden wel degelijk recht op kraamzorg. En had ik deze maar gehad…
Door slechte overdracht van het ziekenhuis naar de verloskundige en het afbellen van de kraamzorg, had niemand in de gaten dat ik heel veel bloed verloor. Ik zal verdere details besparen maar twee maanden na de geboorte van mijn dochter werd ik opgenomen. Er was moederkoek achtergebleven. Een levensgevaarlijke situatie.
Een situatie die voorkomen had kunnen worden als ik wel kraamzorg had gehad. Deze zorgprofessionals zijn namelijk opgeleid om signalen dat het niet goed gaat met moeder en kind, te onderkennen. Hier actie op te nemen. Maar dat niet alleen. Ze zijn ook opgeleid om de ouders te begeleiden en te ondersteunen in hun nieuwe rol. Die van ouders. En hoe belangrijk en zinvol deze taak is bleek later.
Gelukkig kregen we na Oscars geboorte wel kraamzorg
Een jaar na Madelons overlijden, beviel ik van Oscar. Helaas overleed hij na de geboorte. De verpleegkundige vroeg bij welk kraambureau ik was ingeschreven zodat ze deze kon bellen. Met het overlijden van onze dochter nog in het achterhoofd vroeg ik de verpleegkundige waarom ik geen kraamzorg mocht hebben. Ze keek mij verbaasd aan zei: jullie hebben recht op kraamzorg. Je bent bevallen van een kind. Ik wil ze bellen om aan te geven dat jullie zoontje is overleden. Zij nemen dan contact met jullie op. En zo geschiedde.
Een hele lieve dame van kraambureau De Kleine Amsterdammer belde ons op om ons te feliciteren met de geboorte van Oscar en om ons te condoleren met zijn overlijden. Ze vertelde dat wij de hele week dezelfde kraamverzorgende zouden krijgen. Dit was Barbara.
Onze kraamverzorgende Barbara was de hulp en steun die je nodig hebt na het verlies van je baby
Barbara heeft ons echt door deze kraamweek geholpen. Door haar hebben wij het verlies van Oscar en ook van Madelon beter kunnen verwerken. Barbara zorgde niet alleen voor mij. Zij zorgde ook voor mijn man. We zaten niet op een roze wolk. Maar waren wel ouders van een prachtig mannetje.
Naast de zorg voor mij als kraamvrouw hielp Barbara ons met het schrijven van de kaartjes, dacht ze op ons verzoek mee over de invulling van de uitvaart, zocht ze met ons naar passende muziek. Ze maakte het huis schoon, deed boodschappen, kookte en was een en al luisterend oor.
Barbara was de verpersoonlijking van ‘hulp en steun’ die je na een dergelijk verdriet nodig hebt. Wanneer je geconfronteerd wordt met verlies, ben je als mens letterlijk niet in staat om te functioneren. Heb je praktische hulp nodig en een luisterend oor. En dat deed Barbara.
Ze heeft ons geholpen om mooie herinneringen te maken aan deze verdrietige gebeurtenissen. Ze heeft ons geholpen om de liefde voor onze kinderen te voelen. Trots op ze te zijn. Ondanks het enorme verdriet was het een hele intieme en ook mooie week. Door haar. Door haar aanwezigheid.
Tot op de dag van vandaag lukt het ons niet om in woorden uit te drukken hoeveel Barbara voor ons heeft betekend.
We waren ontzettend blij dat we, toen we twee jaar later onze zoon Mans kregen, samen met Barbara deze blije week mochten beleven. Een prachtige afsluiting.
door Leonie Nuijen | mei 9, 2023 | Het rouwproces na babyverlies
Een naam verzinnen was niet zo eenvoudig
Nadat ik het plan had gevat om stellen te coachen die te maken hadden met verlies van (ongeboren)kind moest ik een naam en een logo. Wat heb ik hierop staan broeden. Ik wilde een krachtige naam die mijn missie moest weergeven. Het moest een naam zijn die mijn dienstverlening weergaf enz. enz.
Dan had ik een naam bedacht en dan bestond het al of was de domeinnaam al niet meer voorradig. Uiteindelijk hield ik het simpel. Mijn bedrijf zou gewoon Leonie Nuijen Coaching gaan heten. Maar ja stel dat ik in de toekomst ook andere diensten zou willen verlenen? Zou de naam dan nog wel de lading dekken? Pff.. het koste mij heel veel hoofdbrekens. En toen op een ochtend kwam weer de naam Dunamis naar boven. Dunamis: een oerkracht, de kracht om door te gaan. Ik heb de domeinnaam www.dunamiscoaching.nl gecheckt en zo waar… deze was nog niet in gebruik.
Een passend logo dat mijn dienstverlening en de wijze waarop ik werk
De keuze was dus gemaakt. En toen kwam de volgende stap: het logo. Wat wilde ik uitstralen met mijn logo? Het logo moest mijn dienstverlening en de wijze waarop ik werk in kleur en uitstraling vangen. Direct kwam het beeld van een boom in de herfst bij mij op. De herfst vind ik naast de lente het mooiste seizoen. De kleuren, de geuren, het eten. Terugtrekken bij de kachel. Warmte en geborgenheid. Omdat ik vanuit mijn studie weet dat kleuren een psychologische betekenis hebben, besloot ik de symboliek van de kleuren in marketingtermen, te raadplegen.
En toen was het beeld compleet. Een roze-bruine boom die symbool staat voor:
Stamboom:
- De verbinding tussen de ouder(s) en het kind
- De verbinding tussen het kind en de andere familieleden
- De verbinding tussen de ouders onderling
- De verbinding tussen de ouders en hun familieleden
- als verbinding tussen hemel en aarde
- een plek waar je je veilig en geborgen voelt
- een plek voor medeleven
- een plek voor koestering
De ontwerper van Logoz vertaalde mijn gevoel in het logo zoals hij is geworden. Een kind, met ouders als stam die verbonden is met familieleden in de vorm van bladeren. Het kind dat fysiek niet verder zal groeien maar spiritueel wel blijft groeien. Het kind dat gekoesterd wordt.
Mij bedrijf ontwikkelde zich en de kleuren van mijn huisstijl pasten niet meer
De kleuren oud roze – bruin associeer je met rouw, verlies. Ook al richt ik mij op het begeleiden van ouders die een baby zijn verloren, ik streef ernaar dat het verdriet plaatsmaakt voor liefde en trots. Zodat ouders het leven weer (durven) omarmen. En daar past een kleur van afscheid niet bij.
Naast de herfst is de lente mijn favoriete jaargetijde. De voorzichtig ontluikende wereld. Het begin van een nieuwe cyclus. De lente dat ik associeer met de kleuren groen en grijs. Groen voor de ontluikende natuur. Grijs van de winterse wolken die er soms nog zijn maar langzaam worden verdreven.
De keuze voor groen met licht grijs was snel gemaakt. Het grijs dat staat voor verandering en geborgenheid en groen dat staat voor nieuw begin, groei en ontwikkeling en balans. En dat is ook precies wat ik voor ogen heb met mijn bedrijf.
Het verdriet maakt plaats voor liefde en trots
Wanneer je baby overlijdt, staat je leven in één keer op zijn kop. Je toekomstbeeld weggevaagd en je moet je bezighouden met dingen waar je je niet mee bezig zou moeten houden. Je komt in een achtbaan van emoties en het is hard werken om je leven weer op de rit te krijgen. Na zo’n intens verlies die zo’n gat in je hart slaat en zo’n grote leegte achterlaat, is het niet raar dat je uit balans bent en niet meer weet hoe je verder moet.
Ook al denk je op dit moment dat je nooit meer gelukkig mag en kan zijn. Weet ik uit ervaring dat het moeilijk is maar niet onmogelijk. En daar help ik je bij. Zodat je aan het eind van mijn begeleiding het leven weer durft te omarmen en je met liefde en trots aan je baby denkt en over hem of haar praat.
door Leonie Nuijen | mei 7, 2023 | Babyverlies en de omgeving, Het rouwproces na babyverlies
Je kunt er niet omheen. Volgende week is het de tweede zondag van mei: MOEDERDAG
Elke winkel, elk reclameblok, elke folder…. overal is MOEDERDAG
Een dag waar alle moeders in het zonnetje worden gezet.
Moeders die hun eerste Moederdag vieren
Moeders in spé
Moeders
Oma’s…
Maar wat als Moederdag een zwarte rand heeft?
Omdat zij haar kind is verloren?
Omdat zij door omstandigheden haar kind niet ziet?
Omdat zij haar o zo gewenste kindje nooit heeft gekregen?
Hoe moet het voor die moeders zijn om Moederdag mee te maken?
Zo pijnlijk. Zo verdrietig…
Toen bij mij een zwangerschap uitbleef, huilde ik op Moederdag om het verlangen. Toen ik uiteindelijk via IVF zwanger werd, droomde ik van mijn eerste Moederdag. Helaas overleed mijn dochter tijdens de zwangerschap. Ik was moeder maar in stilte. Moederdag had opeens een andere lading…. Pijnlijk. En het gemis van mijn kind was groter dan ooit…
Toen lag er een kaart in de bus: Voor de liefste moeder. Met aan de binnenkant de volgende tekst: Hoe anders had het moeten zijn. Jij en ik samen Moederdag vieren. Ik als oma en moeder en jij als dochter en moeder. Ook al is Madelon niet hier. Je bent en blijft de liefste moeder. Ik denk aan je… mamma
Deze kaart en deze tekst was precies wat ik nodig had om deze dag door te komen. Ik was mamma maar wel in stilte. Deze kaart gaf mij troost en erkenning
Laten we beseffen dat Moederdag niet voor iedereen even ‘kleurig’ is. Maar ze zijn wel moeder. Laten we deze moeders niet vergeten
Stuur haar een kaartje. Bel haar op. Nodig haar uit. Laat haar weten en voelen dat Moederdag niet ‘gezellig’ hoeft te zijn maar dat het een dag is waarin de liefde voor haar en haar kind centraal staat
door Leonie Nuijen | mei 3, 2023 | Het rouwproces na babyverlies
Een melding van mijn telefoon met herinneringen. Foto’s en filmpjes die mij laten glimlachen en weer even terugbrengen naar dat moment.
Dan komt er een beeld voorbij. Van mij. Net zwanger en trots kijkend naar de camera. Onbezorgd en vol verwachting. Blij. Ik kijk naar de datum en zie 11 augustus 2014. Het dringt tot mij door dat dit mijn eerste zwangerschap was. Ik was zwanger van mijn dochter.
Ik word even overvallen door verdriet
Even ben ik uit balans. Voel ik weer de leegte en het verdriet. Maar dan neemt de liefde en trots de overhand. Precies zoals op de foto. En besef ik dat het verdriet echt plaats heeft gemaakt voor liefde en trots.
De belofte weer gelukkig te worden, zorgde ervoor dat we ons leven weer oppakten
Na haar overlijden, beloofden we Madelon dat we weer gelukkig zouden zijn. Dat we haar in liefde zouden gedenken. Immers haar komst was het mooiste wat ons was overkomen. De mooiste tijd van ons leven. En dat werd nu overschaduwd door verdriet. Dat verdiende ze niet.
Het lijkt heel simpel maar dat was het zeker niet. Maar het is uiteindelijk wel hoe we haar herinneren. En ook haar broertje dat een jaar later overleed.
Alle emoties omarmen, ook die we liever niet voelden, hielpen ons door het rouwproces
Door het verdriet en alle andere gevoelens te omarmen. Door toe te geven aan het rouwproces. Door te erkennen dat we gevoelens hebben die we liever niet willen voelen. Die we liever niet bij onszelf willen ontdekken. Omdat we ons ervoor schamen.
We lieten ons meevoeren met de wind en deinde mee op de golven. Maar dat niet alleen. We verplichtten ons om afleiding en lichtpuntjes te zoeken. Hoe klein ook.
En zo kwamen wij op het punt waar wij nu zijn. Gelukkige ouders van drie kinderen. Waarvan twee vlinderkindjes.
Het verlies heeft mij ook inzichten gebracht
Iedere dag zie ik lichtpuntjes. Iedere dag besef ik hoe bijzonder het leven is. Met al zijn mysteries. En ben ik dankbaar. Dankbaar dat mijn twee oudste kinderen mij deze waardevolle levenslessen hebben gegeven.
Het leven kan abrupt over zijn dus geniet van het moment en stel niet uit wat je vandaag kunt doen.
Geluk zit in kleine dingen; de ontluikende natuur bij het begin van de lente, een zonnestraal op een bewolkte dag, de geur van gras, samenzijn met mensen van wie je houdt…
Wanneer ik dit schrijf, kijk ik naar de herinnering van vorige week. Samen met mijn zoon op Koningsspelen.
door Leonie Nuijen | apr 4, 2023 | Babyverlies en de omgeving, Het rouwproces na babyverlies, Weer aan het werk na het verlies van je baby
20230615_je-verliest-niet-alleen-je-kind
door Leonie Nuijen | apr 3, 2023 | Feestdagen, Het rouwproces na babyverlies
Net als vorig jaar hebben wij weer twee vazen met Paastakken.
Eén voor Madelon en één voor Oscar.
Idee van onze jongste.
En ik merk hoe blij ik ermee ben.
Net als vorig jaar hangen onze bomen vol met vlinders. Vlinders die ik kocht omdat alle eieren uitverkocht waren… maar achteraf zo’n prachtig symbool bleken.
Onze kinderen kwamen als vlinders en vlogen als vlinders weg…
Op feestdagen is de lege plek aan tafel extra voelbaar en zichtbaar
De feestdagen zijn bij uitstek de dagen waarop ik extra stil sta bij hun dood. De dagen waar ik hun afwezigheid extra voel. En toch geniet ik volop.
Rituelen uitvoeren maken het gemis minder pijnlijk
Door hen te gedenken. Door het ritueel van de twee vazen met vlinders. Ik kijk ernaar en mijn hart vult zich. Ik voel liefde en trots. En geniet van het samenzijn. En als die traan er plotseling toch is… dan laat ik die gewoon even gaan.
Dan denk ik aan gesprekken met cliënten. Voor wie deze Paasdagen een kwelling zijn. Zich afvragen hoe ze de dagen door moeten komen. Omdat het zo anders had moeten zijn. Ik herken de worsteling. Ze gaan door hetzelfde proces als wij destijds. Samen zoeken we naar manieren die hen helpen.
Aan alle ouders met een lege plek aan de tafel…
Feestdagen zijn vaak de momenten waarop zo duidelijk wordt dat je gezin niet meer compleet is. Dat er iemand aan tafel ontbreekt. Op die dagen is het gemis zo aanwezig.
Vooral het eerste jaar. Je had een voorstelling gemaakt van hoe het zou zijn. En hoe anders is het nu. Een lege plek aan tafel.
Het voelt dubbel. Aan de ene kant wil je niet alleen zijn. Aan de andere kant wil je niemand zien. Voor jou valt er (even) niets te vieren.
Twijfel of je wel of niet op die uitnodiging moet ingaan. Als je ja zegt en je voelt je die dag verdrietig, kun je dan afbellen? Als je nee zegt en je hebt die dag behoefte aan gezelschap, ben je dan nog welkom? Wat als je partner andere ideeën hebt dan jij?
We denken vaak dat een feestdag bruisend en gezellig moet zijn. Dat maakt het beladen.
Wees mild voor jezelf. Geef uiting aan je gevoelens op een manier die voor jou goed voelt. Doe iets waar jij je goed bij voelt. Voel je vrij om je plannen te wijzigen.
Ken jij iemand met een lege plek aan de tafel?
Besef dat ouders met de feestdagen extra worden geconfronteerd met die lege plek. Vooral het eerste jaar.
Het gevoel alleen te zijn, maken de feestdagen extra zwaar. De wisselende gevoelens maken het lastig om afspraken te maken. Nodig ze uit en aanvaard dat wellicht verdrietig zijn of de afspraak annuleren. Vertel ze dat het okay om op het laatste moment af te bellen, eerder naar huis te gaan etc.
Stuur een berichtje waarin je laat blijken dat je snapt hoe moeilijk het voor ze moet zijn met die lege plek aan tafel. Bel ze op. Ga langs voor een bakkie.
Het gevoel dat je er voor hen bent en hen verdriet aanvaard, maakt de feestdagen lichter.
Ik wens iedereen licht, liefde en mooie dagen.
