Jij durft te zeggen wat ik voel

Jij zei precies wat ik dacht maar niet durfde te zeggen…
Was het antwoord van mijn cliënte op mijn vraag wat haar deed besluiten om door mij gecoacht te worden

Ik was op zoek naar rust in mijn hoofd. Ik wilde gewoon verdrietig zijn.

Gek werd ik van al die mensen met hun goed bedoelde adviezen en tips zoals:
Het komt goed. Je moet er alleen even doorheen…
Je bent sterk. Jij kunt dit aan..
Je krijgt kruis naar kracht…
Je kunt niet eeuwig blijven rouwen. Je moet op een gegeven moment ook weer verder met je leven…
Kijk naar de dingen die je wel hebt…
Je hebt er geen schuld aan…

Gek werd ik ervan. Al die tips. Al die adviezen. Maar hoe? Niemand vertelde mij hoe?

In plaats van vragen hoe het voor mij was om mijn kind te verliezen, kreeg ik, in mijn ogen, de opdracht om zo snel mogelijk weer het leven op te pakken.

Ik wilde mijn leven helemaal niet oppakken. Ik wilde rust. Wilde niet steeds opgeslokt worden door de emoties die zich steeds afwisselden en waar ik geen grip op kreeg.

Ik wilde erkenning voor mijn verdriet.

Jij zei letterlijk tegen mij: je voelt je schuldig. Het is jouw lijf dat gefaald heeft. Hoe zo? veilige moederschoot? Verstandelijk weet je dat je er niets aan kon doen. Maar zo voelt het niet voor jou…

Je zei precies wat ik niet durfde te zeggen maar wat ik wel voelde. Ik voelde mij erkend. Voelde mij begrepen

Pas later had ik de behoefte aan tips die mij echt zouden helpen om met het verlies om te gaan. Zodat ik mijn leven weer kon oppakken. Weer die moeder voor mijn dochter kon zijn die ik altijd was en wilde zijn. Weer de echtgenote kon zijn die ik altijd was en weer wilde zijn…

Maar eerst wilde ik gewoon begrip en erkenning.

Je nam mij aan de hand op de momenten dat ik dat nodig had en luisterde naar mij als ik daar behoefte aan had

Wat ik zo waardeer aan jou is dat ik niks moest. Dat je luisterde zonder oordeel. Je vond niks raar of vreemd. En daardoor ontstond er voor mij ruimte. Ruimte om naast het rouwen langzaamaan ook weer mijn blik naar de toekomst te richten

Haar woorden komen binnen. Hier is waar ik het voor doe. Persoonlijk. 1 op 1. Maatwerk.

Ben je ook je kindje verloren? Worstel je met je gevoelens? Zoek je erkenning, herkenning en tips zodat je beter met het verlies kunt omgaan? En op die manier je leven weer durft op te pakken?

Ik begeleid je graag. Neem vrijblijvend contact met mij op.

Je rouwt op je eigen manier maar dat betekent niet dat je het alleen hoeft te doen.

Deel mijn verhaal

Levend verlies; hoe ga je daarmee om?

Steeds meer begrip voor ouders die hun kindje zijn verloren Mensen die mij al een tijd volgen, weten dat ik twee kinderen heb verloren en dat ik mijn werk heb gemaakt om ouders (en hun naasten) te begeleiden bij het overleven van het verdriet en het herpakken van hun...

Herstellen van je bevalling. Ook als je je baby bent verloren

Mijn lijf moet herstellen van de bevalling maar ik wil niet tussen blije moeders zitten Ik ben bevallen. Maar mijn buik is nog dik. Ik heb geen conditie en heb moeite met het ophouden van mijn plas. Ik ben bevallen maar heb een lege wieg. Ik sta voor de spiegel en...

Hoe een sieraad helpt bij het rouwproces na verlies van je baby

Ik ben vijftig. Een mooi moment om mijn leven de revue te laten passeren Ik ben vijftig geworden of te wel Sara. Een leeftijd om bij stil te staan. Een prachtige leeftijd. Maar het voelt nu ook wel als nu ben ik niet meer jong. Mijn toekomst wordt korter. Ik wordt...

0 reacties